Herma (1960, Oosterbeek) en ik (1958, Enkhuizen) hebben elkaar op de HAVO (1977) in Gouda (Driestar) leren kennen. Herma  woonde toen in Bodegraven en ik in Montfoort. We trouwden in 1982 en zijn in Linschoten gaan wonen. Herma was analiste in het ziekenhuis te Gouda en ik heb diverse commerciële functies gehad en werk sinds 26 jaar bij Miele als adviseur. We kregen 5 prachtige kinderen en zijn in 2001 naar Apeldoorn verhuisd. We zijn christen. 

Herma kreeg begin september 2009 een griep. Die verschijnselen bleven en na een poosje zijn we, via de huisarts, bij diverse specialisten terecht gekomen. Pas in december 2014 stelde een internist de diagnose: ME. Hij adviseerde contact op te nemen met een psycholoog.... Aangezien dit niets opleverde zijn we in 2016 naar het Vermoeidheidscentrum Lelystad gegaan en hebben daar ruim een jaar vele bezoeken gebracht. De symptomen verergerden zich alleen maar en in 2017 zijn we daar gestopt. 

Meer en meer kwamen we erachter dat ME niet psychisch maar lichamelijk gerelateerd is. Nederland loopt in dat opzicht ver achterop. Veel onkunde en gebrek aan (medische) kennis zorgt voor veel onbegrip en wantrouwen. Nu nog steeds zijn artsen vaak totaal niet overtuigd dat ME bestaat en een postvirale ziekte is. Heel voorzichtig wordt nu ook Nederland wakker.  

Interviews